از انتخابات دهم تا انتخاب واحد ما

چرا کلاسهای دکتر اباذری تشکیل نشد؟

گویا ناصرالدین شاه، جمله ی معروفی دارد که "بیله دیگ بیله چغندر" یا "همه چیزمان به همه چیزمان می آید". جمالزاده هم در داستانی به همین نام،حقانیت این عبارت را نشان می دهد.

از طرفی می گویند که جامعه ی ایران یک جامعه ی سیاست زده است و سایه ی سیاست بر زندگی روزمره ی مردم سنگینی می کند. به قولی سیاست در ایران ابرمیدان است. جدا از اینکه کدامیک از تعابیر بالا را برای این مسئله به کار بگیریم به نظر من هماهنگی و ارتباطی قوی میان شیوه ی کنش سیاستمداران در عرصه ی عمومی و روش عمل افراد در نهاد های کوچکتر وجود دارد. یعنی همان بیله دیگ بیله چغندر. من در این مطلب  میخواهم یکی از این هماهنگی ها را که دور و بر خودمان اتفاق می افتد، به تصویر بکشم:

دانشگاه یک نهاد است و طبعا ساختاری دارد. در این ساختار است که شیوه ی عمل افراد مشخص می شود و معنا پیدا می کند. نام این دانشگاه گره خورده است با انتخاب واحد که یک رویه ی عادی است و در تمام دانشگاه ها وجود دارد. انتخاب واحد یعنی انتخاب دانشجویان از بین دروس ارائه شده. آنها معمولا این انتخاب را بر اساس زمان ارائه ی درس، استادی که تدریس می کند و ترمی که در آن مشغول به تحصیل هستند انجام می دهند.

نام حکومتی که اولش می نویسند جمهوری هم با انتخابات گره خورده است. انتخابات یعنی انتخاب مردم از میان نامزدهای موجود. آنها معمولا این انتخاب را بر اساس برنامه های ارائه شده، افرادی که از آن نامزدها حمایت کرده اند و وضعیت جامعه انجام می دهند. 

تقلب تو روز روشن

انتخابات دهم برگزار شد. آرای مردم به راحتی نادیده گرفته شد و شخص دیگری را به جای فرد منتخب مردم در کاخ ریاست جمهوری نشاندند.

انتخاب واحد ما انجام شد. انتخاب مردم به راحتی نادیده گرفته شد و قرار بر این شد که استاد دیگریی به جای استاد منتخب دانشجویان نظریه تدریس کند. 

توهین به شعور انسانها  

پس از انتخابات دهم، مردم فهمیدند که نظرشان برای حکومت هیچ اهمیتی ندارد. در واقع به مردم گفته شد که شما حتی صلاحیت انتخاب از بین نامزدهای مورد تایید ما را هم ندارید. ماییم که به جایتان تصمیم میگیریم. و این یعنی توهین مستقیم به شعور مردم!

پس از انتخاب واحد اخیر، دانشجویان فهمیدند که نظرشان برای دانشکده هیچ اهمیتی ندارد. در واقع به دانشجویان گفته شد که شما حتی صلاحیت انتخاب از بین استادان مورد تایید ما را هم ندارید. ماییم که به جای شما تصمیم میگیریم. و این یعنی توهین مستقیم به شعور دانشجویان!  

بی معنا بودن دموکراسی و مسئله ی تعداد بیشتر  

پس از انتخابات دهم، مردم فهمیدند که عدد هیچ معنایی ندارد و مهم نیست که چه تعداد فردی را برگزیده باشند. مهم تصمیمی است که گرفته شده است.

پس از انتخاب واحد اخیر، دانشجویان فهمیدند که عدد هیچ معنایی ندارد و مهم نیست چه تعداد استادی را یبرگزیده باشند. مهم تصمیمی است که گرفته شده است.  

بی اهمیت بودن اعتراض 

پس از انتخابات دهم مردم فهمیدند که مهم نیست چند نفر و چگونه اعتراض کنند. مهم این است که برای حکومت اعتراض هیچ اهمیتی ندارد و با ابزار قدرتی که در اختیار دارند آن را سرکوب می کنند.

پس از انتخاب واحد ما، دانشجویان فهمیدند که مهم نیست چند نفر و چگونه اعتراض کنند. مهم این است که برای دانشکده اعتراض هیچ اهمیتی ندارد و با ابزار قدرتی که در اختیار دارد آن را سرکوب می کند.   

 تظاهر به اهمیت همه ی موارد بالا

پس از انتخابات دهم گفته شد که میزان رای ملت است، مردم حق انتخاب دارند، نامزد آ آراء بیشتر رئیس جمهور خواهد شد و ما به شکایات رسیدگی خواهیم کرد.

پس از انتخاب واحد ما، اظهار شد که دانشجویان حق انتخاب دارند، اولویت با دانشجویان کارشناسی است که تعدادشان بیشتر است.{البته بیش از این به خودشان زحمت تظاهر ندادند. حداقل به خاطر کم داشتن این یک مورد دانشگاه می تواند خوشحال باشد!) 

نتیجه ی اعتراض

پس از انتخابات دهم خواست اصلی مردم در اعتراضات،  ابطال انتخابات بود. کم کم خواست اصلی فراموش شد و تقلیل پیدا کرد به جلوگیری از کشت و کشتار و اعدام، آزادی زندانیان، رعایت حقوق زندانیان. بعد شد رعایت حقوق اولیه ی زندانیان و اگر وضع به همین منوال پیش رود معلوم نیست که به کجا خواهیم رسید؟ به مبارزه برای حفظ حق موجودیت؟

پس از انتخاب واحد ما، خواست اصلی دانشجویان در اعتراضات، تشکیل تمامی کلاسها به استادی شخص دکتر اباذری بود. بعد شد برگزاری کلاس نظریه ها و وعده ی تشکیل کلاس دیگر در ترم های آینده، بعد شد برگزاری نظریه 3 و قول تشکیل سایر کلاس ها در ترم های آینده و الان هم که با توجه به خبر جایگزینی آقای زائری به جای ایشان تقلیل پیدا کرد به برگزاری نظریه 3 در ترم های آینده و اگر وضع به همین منوال پیش برود معلوم نیست خواست نهایی ما از دانشکده چه می تواند باشد؟ صرفا حضور دکتر اباذری و نشستن در اتاق؟!

سوالی که در آخر برای من پیش می آید این است که آیا این ماییم که  در داخل نهاد ها چنین سیستمی را به وجود آورده ایم و بعد این روش تعمیم پیدا کرده است به کل جامعه؟ و یا برعکس روش سیستم کلی جامعه ناگزیر به ما هم سرایت کرده است؟

هر جوابی که به این سوال بدهیم باز هم یک چیز غیر قابل انکار است و آن ارتباطی است که بین این دو وجود دارد. پس تغییر هر کدام ناگزیر روی دیگری نیز اثرگذار خواهد بود. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

* اینها را تند تند نوشتم بلکه هر کس این را می خواند متوجه باشد که چقدر همه چیز به هم ربط دارند و چقدر عمل او می تواند موثر باشد. از دانشکده و گروه و دکتر اباذری که نا امید شدم. اما یک کار خیلی خیلی ساده هست که ما دانشجوها می توانیم انجام دهیم . اگر همه ی کسانی که در ترم جاری نظریه ۱ و نظریه ۳ گرفته اند در اعتراض به این جایگزینی متقلبانه و بی مناسبت کلاس را حذف کنند شاید بعضی ها بفهمند که داشجو ها گوسفند نیستند و به کارهایشان واکنش نشان می دهند. حالا نه این که فکر کنید چون آقای زائری را جایگزین کرده اند این را می گویم. نه این که چون دانشجوی دکترایی را که هنوز از پایان نامه اش دفاع نکرده است و دکترا ندارد را جایگزین اباذری کرده اند این را بگویم. و نه به خاطر این که ایشان هیچ سابقه ای در تدریس در دانشگاه (حداقل در دانشکده ی ما) نداشته اند. خدا شاهد است اگر بهتر از اباذری اش را هم می آوردند همین را می گفتم. مسئله این است که انتخاب ما کلاس دکتر اباذری بوده است نه کس دیگر. 

نگران عقب افتادن و از این چیزها هم نباشید. این نظریه ها تقریبا فقط پیش نیاز خودشان هستند. تا دلتان بخواهد واحد هست که بردارید. در ضمن اگر تعداد آدمهایی که نظریه پاس نمیکنند زیاد باشند احتمال تشکیل کلاس در آینده خواهد بود.

حالا هر اتفاقی بیفتد اگر این دو کلاس تشکیل هم بشوند باز تعداد دانشجویانی که حذف می کنند برابر خواهد بود با تعداد دانشجویانی که برایشان مهم است سر کلاس چه کسی بنشینند. و تعداد دانشجویانی که حذف نمی کنند معادل تعداد دانشجویانی است که فقط آمده اند تا مدرک بگیرند و بروند! (و البته معلوم نیست که این مدرک چه دردی از آنها دوا خواهد کرد) 

به قول مهران مدیری.... جان من... جان من اگر میخواهید که دیگر از این بلاها سرمان نیاورند...اگر میخواهید راه برای  رسیدن به خواسته هایمان چه در دانشکده و چه در بیرون هموار تر بشود از این یک فقره فعالیت مدنی-دانشکده ای احراز نکنید! 

** دیشب (۱۱/۷) با خبر شدیم که کلاس نظریه تشکیل شده. ۸ نفر از بچه ها رفته اند سر کلاس و با یک آقایی مواجه شده اند که متوجه شدند زائری نیست! بعد آقای مربوطه گفته: اعتمادی هستم. امروز بهم گفتن میای نظریه درس بدی؟!!!! (بدون شرح!)  ۱۲/۷/۸۹ ساعت ۱۰